صرع چیست؟

چهارمین اختلالی که درجهان شایع است بیماری صرع است. صرع بطور مستقیم با مغز در ارتباط است و یک بیماری از دسته ی بیماری های اعصاب و روان است. دربیماری صرع آن چه که برای فرد رخ می دهد،افزایش فعالیت الکتریکی مغز و تشنج است.این بیماری گاهی باعث از دست دادن هوشیاری و یا رفتار های غیر طبیعی می شود. بیماری صرع درواقع نوعی تشنج است.آنچه که باعث بروز صرع می شود فعالیت الکتریکی بیش از حد مغز است.صرف تشنج به معنای ابتلا به بیماری صرع نیست. یکی از نشانه های بیماری صرع بروز تشنج است که این تشنج ها انواع گوناگونی دارند.بسیاری از مردم آگاهی ضعیف و یا اشتباهی نسبت به بیماری صرع دارند.این شناخت ناکافی باعث مقاوت در درمان و بروز مشکلات جدی و ایجاد نگرشی منفی نسبت به بیماری خواهد شد. دراین نوشتار سعی کردیم بیماری صرع و علت بیماری صرع را با استناد به منابع معتبر و دقیق علمی شرح دهیم تا چراغی در دل تاریکی ها باشد.

صرع چیست؟

بیماری صرع اختلالات عصبی مزمنی است که  در آن دسته‌ای از سلول‌های عصبی یا نورون‌ها در مغز از خودشان سیگنال‌های غیرطبیعی ساطع می کنند. این سیگنال های غیر طبیعی، باعث تشنج می‌شود. در فرایند شیمیایی مغز نورون‌ها معمولاً سیگنال‌های الکتریکی و شیمیایی تولید می‌کنند که روی سایر نورون‌ها، غدد و ماهیچه‌ها برای تولید افکار، احساسات و اعمال انسان عمل می‌کنند. وقتی  فعالیت الکتریکی  مغز بیش از حد معمول باشد، تشنج رخ می دهد. بروز تشنج باعث حرکات، احساسات و رفتارهای غیرارادی می‌شود. زمانی که تشنج رخ می دهد فعالیت عصبی مغزغیرطبیعی می شود.

نشانه های بیماری صرع
بیماری صرع با وجود اینکه نشانه های ثابتی ندارد اما علائمی دارد که باعث می شود به حضور بیماری صرع پی ببریم.این علائم عبارتند از:

1-ازدست دادن هوشیاری.

2-تکان های غیر قابل کنترل در بدن.

3-تشنج.

4-سوزن سوزن شدن دست و پا.

5-فشارروانی شدید مثل ایجاد احساس اضطراب و تنش.

6-تب.

علل بیماری صرع
صرع یک ​​بیماری عصبی و اغلب مادام العمر است که باعث تشنج می‌شود. اصطلاح صرع به عنوان یک نام جمعی برای انواع مختلف تشنج با علل مختلف است. حملات تشنجی برای بیماران صرع هم از نظر علائم و هم درجه شدت می‌توانند ماهیت متفاوتی داشته باشد. برخی از مهمترین علل ابتلا به بیماری صرع عبارتند از:

فعالیت بیش از حد سلول های عصبی در مغز
آسیب های مغزی یا بیماری های مربوط به مغز
ژنتیک و عوامل ارثی و مادرزادی
آسیب های مغزی و آسیب به جمجمه
تومورهای مغزی

تشنج‌های شدید کل مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهند، در حالی که تشنج‌های جزئی تنها قسمت کوچکی از مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهند. تشنج بزرگ صرع منجر به بیهوشی ناگهانی بدون هشدار می‌شود. در طول حمله، در قسمت‌های مختلف بدن دچار تکان می‌شوید.

حمله معمولاً در عرض چند دقیقه به خودی خود و بدون هیچ آسیبی از بین می‌رود. با این حال اگر در حین حمله به زمین بیافتید، ممکن است دچار آسیب‌های ناشی از سقوط، از جمله شکستن دندان‌ها شوید. حملات کوچکتر باعث می‌شود که شما سپر شوید، به جلو خیره شوید و گاهی اوقات به دهانتان ضربه بزنید.

تشخیص صرع چگونه است؟
هرکسی که مشکوک به صرع باشد، فعالیت الکتریکی مغزش با نوار مغزی بررسی می‌شود. گاهی اوقات تغییرات معمولی در فعالیت دیده می‌شود. بررسی صرع معمولاً شامل بررسی با روش‌های تصویربرداری مانند توموگرافی کامپیوتری یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی نیز انجام می‌شود.

در صورت امکان پزشک معاینه که اغلب یک متخصص مغز و اعصاب است، می‌خواهد بداند چه علائمی ‌دارید که با این عکس‌برداری مشخص می‌شود. با این حال معمول است که فرد به یاد نمی‌آورد که در طول یک حمله صرع چه اتفاقی افتاده است. بنابراین خوب است کسی که حمله را دیده در ویزیت پزشک حضور داشته باشد و آنچه را که در طول حمله اتفاق افتاده است شرح دهد.

روش قطعی درمان صرع چیست؟
اگر حداقل دو حمله داشته‌اید، توصیه می‌شود که درمان پیشگیرانه شروع شود. رایج ترین درمان صرع، مصرف داروهای ضد صرع است، این درمان پیشگیرانه است که برای کاهش خطر حملات جدید انجام می‌شود. هدف درمان دارویی کاهش تحریک پذیری الکتریکی در مغز است، به طوری که تشنج دیگر به راحتی رخ نمی‌دهد. امروزه بیش از ۲۰ داروی مختلف صرع در بازار وجود دارد که همه آنها کمی‌ متفاوت عمل می‌کنند و عوارض جانبی متفاوتی دارند. داروها باید به طور منظم و گاهی چند بار در روز مصرف شوند.

سایر روش‌های درمانی جایگزین برای تسکین یا جلوگیری از تشنج‌های صرع، تحریک الکتریکی مغز یا اعصاب از طریق الکترودهای کاشته‌شده و تحریک مغناطیسی است. برخی از افراد مبتلا به صرع که عمدتاً کودکان هستند می‌توانند با رژیم کتوژنیک بهبود پیدا کنند. این کار شامل مصرف زیاد چربی و مصرف کم کربوهیدرات است و اعتقاد بر این است که می‌تواند بر کانال‌های یون پتاسیم تأثیر بگذارد.

اگر صرع شدید دارید، جراحی ممکن است یک گزینه مناسب برای شما باشد اما فقط در صرع کانونی است که می‌توانید عمل کنید. در این عمل قسمتی از قشر مغز که تشنج شروع می‌شود برداشته می‌شود. این نوع درمان برای تعداد کمی ‌از بیماران توصیه می‌شود.

آیا صرع یک بیماری ارثی است؟
چنانچه فرزندی در خانواده‌ای متولد شود که یکی از والدین به صرع مبتلا باشد احتمال داشتن صرع در کودک کمی بیشتر است. اما این تنها یک احتمال است پس در نتیجه نمی‌تواند دلیلی برای بچه‌دار نشدن باشد.