بیماری گوش شناگر چیست؟

بیماری گوش شناگر چیست؟
گوش شناگر (swimmer’s ear) عفونتی است که ممکن است پس از گذراندن مدت طولانی در آب یا بیرون از خانه زیر باد و باران رخ دهد. این بیماری روی پوستی که مجرای گوش خارجی را پوشانده و به پرده گوش منتهی می‌شود، تاثیر می‌گذارد.
طبق گفته دانشگاه آیووا (Iowa)، گوش شناگر در افرادی که شناگر نیستند، شایع‌تر است. افرادی که وقت زیادی را در خارج از خانه سپری می‌کنند، مانند کشاورزان، اغلب به این عفونت مبتلا می‌­شوند.
نام پزشکی گوش شناگر، اوتیت خارجی حاد منتشر (acute diffuse external otitis) است.
باکتری­‌ها می‌­توانند در آب تجمع یابند. هنگام شنا، برای مثال در مناطق آب شیرین، بعضی از آن‌ها ممکن است وارد گوش شوند و برای مدت طولانی باقی بمانند، به‌ویژه اگر آب در جرم گوش به دام بیفتد.
گوش برای محافظت از خود در برابر عفونت روش­‌هایی دارد، اما این روش­‌ها وقتی محیط خشک است بهتر عمل می­‌کنند. اگر گوش مرطوب باشد، باکتری­‌ها می‌­توانند رشد کنند و منجر به عفونت شوند.
عفونت‌­های قارچی نیز ممکن است در گوش ایجاد شوند. با وجود این، در 98 درصد موارد در آمریکای شمالی، گوش شناگر از قرار گرفتن در معرض باکتری­‌ها ناشی می‌­شود.
طبق مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری­‌ها (CDC)، گوش شناگران علت 2/4 میلیون مراجعه به پزشکان در ایالات متحده است.
در بیشتر موارد، پزشک می‌­تواند به‌راحتی عفونت را درمان کند و پیگیری زود­هنگام برای درمان می­‌تواند از بروز عوارض پیشگیری کند.

علائم گوش شناگر
بیماری گوش شناگران نیز همانند سایر بیماری‌های عفونی علائمی از خود نشان می‌دهد.  عفونت در مجرای گوش در صورت عدم درمان گسترش می‌یابد. به همین علت علائم بیماری گوش شناگران در مراحل مختلف گسترش بیماری، متفاوت است.
عفونت در سه مرحله خفیف، متوسط و پیشرفته دارای علائم متفاوتی است. در ادامه برخی از شایع‌ترین علائم در این مراحل برای شما بازگو خواهد شد.
علائم مرحله خفیف گوش شناگران
شایع‌ترین علائم بیماری گوش شناگران، در مراحل اولیه عفونت عبارتنداز:
    خارش در مجرای گوش
    التهاب و قرمزی در داخل گوش
    احساس درد خفیف که با کشیدن قسمت لاله گوش و یا فشار دادن برجستگی‌های کوچک جلوی گوش بدتر می‌شود.
    خروج ترشحات مایع شفاف و بی بو
علائم مرحله متوسط گوش شناگران
در مرحله‌ای که عفونت شروع به گسترش یابد علائم تغییر می‌کند. علائم این مرحله عبارتنداز:
    شدت یافتن خارش مجرای گوش
    افزایش درد
    افزایش التهاب و قرمزی گوش
    تخلیه بیش از حد ترشحات از گوش
    کیپ شدن گوش و انسداد جزئی مجرای گوش توسط تورم، مایعات و مواد زائد
    افت شنوایی
علائم مرحله پیشرفته گوش شناگران
در مراحل پیشرفته بیماری، علائم به نسبت مراحل قبلی شدیدتر می‌شود. در ادامه برخی از این علائم برای شما بازگو خواهد شد.
    درد شدیدی که ممکن است به صورت، گردن یا کنار سر سرایت کند.
    انسداد کامل مجرای گوش
    قرمزی یا تورم گوش خارجی
    تورم در غدد لنفاوی گردن
    تب

علت ابتلا به بیماری گوش شناگر چیست؟
اصلی‌ترین دلیل عفونت گوش شناگر به دلیل مواجهه با آب و رطوبت است. یعنی شرایطی که در آن مجرای گوش بیش از اندازه با آب در تماس باشد و خیس بماند باعث می‌شود آسیب‌پذیری گوش در برابر عوامل بیماری‌زا کم شود و عفونت ایجاد شود. دلیل تاکید بر خشک کردن گوش این شرایط است.
البته همیشه مرطوب ماندن گوش باعث ایجاد عفونت خارجی نمی‌شود. بلکه موارد زیر هم باعث ایجاد عفونت در گوش خارجی می‌شود.
    کسانی که عادت دارند اجسام غیر استریل یا انگشت خود را برای تمیز کردن جرم به داخل گوش فرو می‌کنند با عفونت‌های خفیف تا شدید گوش خارجی مواجه می‌شوند. زیرا از این طریق عوامل بیماری‌زا را به طور مستقیم وارد مجرای گوش می‌کنند و با ماندن داخل گوش علائم عفونت بروز می‌کند.
    دلیل دیگر ایجاد عفونت گوش شناگر این است که برخی از افراد آلرژن‌هایی در بدن خود دارند و در واکنش به آن‌ها عفونت گوش خارجی ایجاد می‌شود. هر چند این علت خیلی شایع نیست اما لازم است با آن آشنایی داشته باشید.
    هر عاملی که باعث شود پوست کانال گوش آسیب ببیند و پوست را دچار خشکی کند خطر ابتلا به عفونت را افزایش می‌دهد. به طور مثال استفاده‌ی طولانی مدت از هدست و سمعک از عواملی هستند که باعث می‌شود فرد مبتلا به عفونت گوش خارجی شود.

عوامل خطر گوش شناگر
عوامل زیر احتمال ابتلا به گوش شناگر را افزایش می‌­دهد:
    شنا کردن، به‌ویژه در آب­‌های دارای مقدار زیادی باکتری
    تمیز کردن، تحریک کردن، خاراندن یا خراشیدن مجرای گوش با گوش پاک‌کن
    استفاده از کلاه شنا، استفاده از سمعک یا وجود مقدار زیادی جرم گوش، که می‌­تواند آب را داخل گوش به دام بیندازد
    داشتن بیماری­‌های پوستی، مانند اگزما، آکنه یا پسوریازیس
    داشتن مجرای گوش کوچک
کودکان به‌ویژه در معرض ابتلا به گوش شناگر هستند.
با وجود این، نه فقط شناگران به گوش شناگر مبتلا می‌­شوند، بلکه معمولا کشاورزان و سایر افرادی را که وقت زیادی را در خارج از منزل می­‌گذرانند، درگیر می‌کند.

عوارض بیماری گوش شناگر
در صورت عدم درمان به موقع بیماری گوش شناگران، فرد دچار عوارضی خواهد شد. در ادامه برخی از شایع‌ترین عوارض بیماری گوش شناگران را بیان خواهیم کرد.
کم شنوایی موقت
در صورت پیشرفت عفونت مجرای داخلی، ممکن است بر عملکرد شنوایی فرد بیماری تاثیر گذارد. افت شنوایی بعد از درمان بیماری، بهبود خواهد یافت.
عفونت طولانی مدت (اوتیت خارجی مزمن)
در صورتی که علائم بیماری گوش شناگران سه ماه به طول بانجامد؛ این بیماری به عنوان عفونت مزمن گوش خارجی تلقی خواهد شد. در صورتی که عامل بیماری‌زا عواملی همانند یک باکتری نادر، یک واکنش پوستی آلرژیک، یک واکنش آلرژیک به قطره‌های گوش آنتی بیوتیک، یک بیماری پوستی مانند درماتیت یا پسوریازیس، یا ترکیبی از باکتری‌ها و قارچ‌ها باشد؛ ابتلا به عفونت مزمن گوش افزایش خواهد یافت.
عفونت بافت عمقی (سلولیت)
در صورتی که شدت این بیماری بسیار زیاد باشد. می‌تواند لایه‌های عمیق و بافت همبند پوست را درگیر عفونت کند. با این حال عفونت بافت عمقی یکی از عوارض نادر بیماری گوش شناگران است.
آسیب استخوان و غضروف (استئومیلیت اولیه پایه جمجمه)
گسترش عفونت در صورت عدم درمان بیماری گوش شناگران می‌تواند به غضروف گوش خارجی و استخوان‌های قسمت تحتانی جمجمه آسیب برساند. بروز استئومیلیت اولیه قاعده جمجمه در افراد مسن، بیماران مبتلا به دیابت و بیماران دارای ضعف سیستم ایمنی شایع‌تر است. با این حال این بیماری نیز یکی از عوارض نادر بیماری گوش شناگران است.
در صورتی که عفونت شدید شود و به استئومیلیت پیشرفته پایه جمجمه تبدیل شود؛ ممکن است مغز و اعصاب بیمار را تحت تاثیر قرار دهد. در این شرایط ممکن است زندگی فرد به خطر افتد.

تشخیص گوش شناگر
در صورت مراجعه به پزشک، می‌توان با معاینه فیزیکی گوش شناگران را تشخیص داد. با این حال در صورت مراجعه دیر هنگام و پیشرفت بیماری، نیاز به آزمایشات بیشتری است.
در اولین مراجعه به پزشک و بیان علائم، پزشک شدت بیماری را تخمین خواهد زد. پزشک با استفاده از اتوسکوپ میزان تورم، قرمزی یا پوسته پوسته شدن گوش را بررسی می‌کند. همچین وجود سوراخ در پرده گوش بیمار را چک خواهد کرد. در صورتی که سوراخی در پرده گوش باشد؛ با استفاده از ابزار مخصوص انتهای آن را پاک می‌کند.
با توجه به معاینات اولیه و شدت علائم بیماری گوش شناگران، ممکن است به انجام تست‌های بیشتر همانند ارسال نمونه مایع از گوش برای آزمایش باکتری یا قارچ نیاز باشد.

درمان عفونت گوش شناگر
در صورت احساس خارش و یا درد در ناحیه مجرای گوش خارجی بایستی سریعا جهت درمان مراجعه کرد چرا که عدم مراجعه به موقع باعث تشدید شدت علایم و مزمن شدن بیماری می‌ شود. درمان عفونت گوش شناگر ۱۰۰ درصد دارو درمانی می باشد و با دارو درمانی و عدم دستکاری گوش توسط بیمار درمان انجام می‌ شود.
جهت درمان بیماری بایستی از قطره های آنتی بیوتیک و استروئیدهای مناسب که در گوش چکانده می‌ شود استفاده شود. در مواردی که التهاب کانال و انسداد وجود داشته باشد با استفاده از فتیله هایی که داخل کانال گوش گذاشته می‌ شود قطره روی فتیله چکانده شده و به داخل گوش سرایت می کند‌، جهت تسکین درد می توان از مسکن های مناسب مانند استامینوفن استفاده کرد.
در مواردی که داخل مجرای گوش ترشح وجود داشته باشد لازم است پزشک با ساکشن و تمیز کردن داخل کانال گوش اقدام به درمان بیماری نماید و ابتدا ترشحات از خارج شده و بعد از دارو استفاده شود.

روش های پیشگیری از بیماری گوش شناگر چیست؟
۱- عدم دستکاری گوش توسط گوش پاک کن و یا هر جسم نوک تیز دیگر چرا که باعث آسیب به پوست کانال گوش می شود.
۲- خشک نگه داشتن داخل گوش بعد از استحمام و شنا که برای این منظور می‌ توان از سشوار جهت خشک کردن داخل گوش استفاده کرد.
۳- استفاده از گوش گیر هنگام شنا
۴- استفاده از قالب های ضد آب هنگام استحمام، جهت سفارش و ساخت قالب ها می توانید با مراجعه به کلینیک شنوایی سمعک در افسریه قالب مناسب سفارش دهید.
۵- جلوگیری از ورود اسپری یا مواد آرایشی و شیمیایی به داخل مجرای گوش

________________________________________________________

مقالات دیگر